گاهی غم مانند ابری تیره بر آسمان زندگی ما سایه می اندازد. روزهایی که لبخند زدن دشوار و شب هایی که خواب از چشم ها گریزان است . افسردگی می تواند در هیاهوی روزهای معمولی، آرام و خاموش به درون ما راه پیدا کند و به تدریج همه چیز را خاکستری کند. شناخت تفاوت افسردگی حاد و مزمن، که هر کدام چهرهای متفاوت از رنج روانی را به نمایش می گذارند، گامی ضروری برای درک بهتر خود و جامعه ایست که در آن زندگی می کنیم. در این مقاله، تلاش میکنیم تا با نگاهی دقیق، این موضوع را بررسی کنیم.
آنچه در این مطلب خواهید خواند
تفاوت افسردگی حاد و مزمن
برای بررسی تفاوت افسردگی حاد و مزمن ، ابتدا باید با تعاریف هر یک آشنا شویم تا بعد از ان بتوانیم با شناخت بهتر تفاوت ها را بررسی نمائیم، با ما همراه باشید.
افسردگی حاد چیست؟
افسردگی حاد که با عنوان علمی اختلال افسردگی اساسی نیز شناخته می شود، نوعی از افسردگیست که با شروع ناگهانی و شدت بالای علائم روانی همراه است. این علائم معمولاً شامل احساس اندوه عمیق، از دست دادن علاقه و انگیزه، اختلال در خواب و تغذیه، کاهش تمرکز، خستگی شدید و در مواردی افکار خودکشی می شوند. دوره این نوع افسردگی ممکن است از چند هفته تا چند ماه به طول انجامد و اغلب کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد.
افسردگی مزمن چیست؟
افسردگی مزمن که از آن به عنوان اختلال افسرده خویی یا دیستایمیا یاد می شود، حالتی از افسردگی است که شدت علائم آن کمتر از افسردگی حاد است، اما برای مدت زمان طولانی (حداقل دو سال) ادامه می یابد. افراد مبتلا به افسردگی مزمن ممکن است همواره احساس غم، بی حوصلگی یا بی لذتی را تجربه کنند، بدون اینکه لزوماً دچار بحرانهای شدید روانی شوند.
در ادامه تفاوت افسردگی حاد و مزمن را بررسی می کنیم:
مدت زمان بروز علائم : یکی از اصلی ترین تفاوتهای افسردگی حاد و مزمن ، مدت زمان بروز علائم است. در حالی که افسردگی حاد معمولاً به صورت ناگهانی آغاز می شود و در مدت کوتاهی علائم شدید خود را نشان می دهد، افسردگی مزمن حالتی تدریجی دارد و ممکن است برای سالها ادامه یابد.
شدت :از نظر شدت نیز این دو نوع افسردگی با یکدیگر متفاوتاند. افسردگی حاد با علائم شدید و گاه ناتوان کننده همراه است، در حالی که در افسردگی مزمن علائم خفیف ولی پیوستهاند.
تاثیر بر عملکرد روزانه : همچنین، تأثیر این دو نوع افسردگی بر عملکرد روزانه فرد نیز متفاوت است. افسردگی حاد ممکن است به سرعت عملکرد شغلی، تحصیلی یا اجتماعی فرد را مختل کند، اما افسردگی مزمن با تأثیر بلند مدت، بیشتر به شکل فرسایشی و تدریجی کیفیت زندگی فرد را کاهش میدهد.
هم زمانی هر دو : نکته مهم دیگر آن است که افسردگی حاد و افسردگی مزمن می توانند هم زمان نیز وجود داشته باشند. یعنی فردی که دچار افسردگی مزمن است، ممکن است در مقاطعی وارد دورههای تشدید شدهای شود که ویژگیهای افسردگی حاد را نیز به همراه دارد. این وضعیت در منابع روان پزشکی تحت عنوان «افسردهخویی با اپیزودهای اساسی» شناخته می شود.
سرعت تغییرات : افسردگی حاد اغلب با تغییرات سریع و قابل توجه در سطوح انتقال دهندههای عصبی به ویژه سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین در مغز مرتبط است. این نوع افسردگی می تواند در پاسخ به عوامل محرک بیرونی (مانند سوگ یا تروما) یا بدون عامل آشکار بیرونی و صرفاً بر پایه اختلالات نوروشیمیایی و ژنتیکی بروز کند. در تصویربرداریهای مغزی، اختلال در عملکرد ساختارهایی مانند آمیگدال، هیپوکامپ و قشر پیشپیشانی مشاهده میشود. در مقابل، افسردگی مزمن معمولاً با تغییرات پایدار اما کم شدت در سیستمهای نوروشیمیایی همراه است.
در این وضعیت، محور HPA (هیپوتالاموس–هیپوفیز–آدرنال) اغلب دچار اختلال تنظیمی است و سطح کورتیزول برای مدت طولانی در وضعیت غیرعادی باقی میماند. همچنین، کاهش مزمن در نوروتروفینها مثل BDNF (عامل نوروتروفیک مشتقشده از مغز) نیز در تحلیل رفتن عملکرد عصبی و کاهش سازگاری مغز با استرس مزمن نقش دارد.
کلام پایانی
شناخت دقیق تفاوت افسردگی حاد و مزمن میتواند گام مهمی در تشخیص زودهنگام و آغاز درمان مؤثر باشد. در حالی که افسردگی حاد و افسرده خویی هر دو از انواع جدی اختلال افسردگی محسوب می شوند، نحوه برخورد و مداخلات درمانی در هر یک متفاوت است. اگر شما یا اطرافیانتان با علائم افسردگی مواجه هستید، مشورت با روانپزشک یا مشاوره روانشناسی افسردگی می تواند اولین و مهم ترین قدم برای بازیابی سلامت روان باشد. تمامی خدمات فوق در مرکز مشاوره روانشناسی نیک سای قابل ارائه به شما عزیزان میباشد.